14 Şubat 2011 Pazartesi

14 Şubat



Sene 2007. Pearl Jam-Black dinleyerek uyuduğumuz zamanlar. Kendimi akademiye kaptırmamışım henüz. Ergen gerisi sefil modundayım. Yatakhanede hala çay yapıyorum Egemene. Koridorda görünce mememi sıkıyor. O zamanlar her ortalama ergen gibi bende birini seviyorum. Hemde ölesiye. Bir gün kardeşlerimin de gazlamasıyla kafaya koyuyorum. Sevdiğimi söyleyeceğim artık diyorum. Kaçarı yok yani. O akşam arıyorum kızı. Yarın buluşalım diyorum. Telefonu kapadığımda sesimin titrediğini farkediyorum ama mutluyum o özgüveni bulmuş aramışım kızı. Kız zaten biliyor benim ondan hoşlandığımı. Ben official duyuruyu yapacağım yani. Mutlu bir şekilde uyuyorum o akşam, içimde bir büyük umutla. Ertesi gün erkenden kalkıyorum. Amerikadan ithal Abercrombie marka gömleğimi üstüme geçiriyorum. O zamanlar Abercrombie meşhur olmamış. Kadıköy'de bir bende var. Dershaneye gidiyorum. Dershane çıkışı buluşuyoruz kızla. Starbucks'a gidiyoruz. Her yatılının yapacağı gibi orta boy günün kahvesinden alıyorum. Frappuccino'dan bir haberiz o zamanlar. Kızın aldığı kahveyide ben ödüyorum tabi. Daha sonra oturup konuşmaya başlıyoruz. 5-0 gerideki takımın oyuncusunun saate baktığı gibi saatime bakıyorum. Maçı zaten kaybetmişiz ama şeref golümü atayım diyorum. Kız 10 dakika içinde kalkacağını söylüyor. Bir saat boyunca sadede gelemeyen ben doksan artı ikide atağa geçiyorum. Seni seviyorum diyorum kıza. Kızın yüz ifadesinden sıçtığımı anlayıp sıvama kısmına geçiyorum. Bırakıyorum kendimi hormonlarım konuşuyor benim yerime. Kız suratıma bakıyor. Buluşmadan önce ezberlediği repliği okuyor: 'Ben seni arkadaşım olarak görüyorum' dıyor. Ben yıkılıyorum. Kız yıkıldığımı görüyor. Olsun sinemaya gideriz bir gün diyor. Ben gene yıkılıyorum. İçimden olmaz gitmem diyorum. Dışımdan tamam olur diyorum. Gururum parçalandıkça alçalıyorum. Gideceği yere kadar bırakıyor, Batıkan'la buluşuyorum. Akşam odaya dönüp gene Pearl Jam dinleyip sessizce uykuya dalıyorum.
Yaşanmadan bitiyor her şey. Saygısızca.

Bugün günlerden 14 Şubat. Sıradan bir gün benim için. Arka fonda Leonard Cohen- Dance me to the end of love çalıyor. Önümde Molecular Biology-Genes to Proteins kitabı. Perşembe günkü sınav çalışmaya çalışıyorum. Yarın sabah erken kalkıp kütüphaneye gidip çalışmaya devam edeceğim. Kız arkadaşım olsa ne mi yapardım? Yarın erken kalkıp kütüphaneye gidip sınava çalışırdım...

3 yorum:

  1. biz hep cohen mi dinlemek zorunda mıyız be!

    YanıtlaSil
  2. son haberlere gore autumn artik cohen dinlemeyi birakmis.

    YanıtlaSil
  3. fatih dön artık çok özledim seni. autumn aqua - barbie girl dinliyor sürekli.

    YanıtlaSil