sakal

Özgüres arkadaşımızın polislerle ilgili yazısını okuduktan sonra bu yazıyı yazma gereği hissettim. Özgüresin 'düşünün artık ben büyüdüm demek için bunu bekleyen bi insanmışım' tarzı tutumu ilk değildir. bir hatıramı anlatmak isterim.

2006-2007 öğretim yılındaydık, okul bahçesinde cigaralık çekiyor, derslere deri pantalonla giriyor, canımız sıkıldığında okulu yakıyorduk. Hocalarla armızda bir anlaşma vardı. Onlar bize karışmıyordu bizde onlara bulaşmıyorduk. 'old town rules' tarzı bir anlaşmaydı bu. Bu bahtiyar günlerimizden birinde gene dersteydik. Sınıfın bir köşesinde kumar oynanıyor, bir köşesinde şarap ve mum eşliğinde felsefe üzerine derin bir sohbet ediliyordu. Bir de test çözenler vardı. Bu 3 gruba da dahil olmayan tek bir isim vardı: 'ÖZGÜRES'. Kendince bir işle meşgul olan hocamızın masasının önünde 'senin burada hiç bir ağırlığın yok, ben kafama göre takılırım, kim ne diyebilir' dercesine volta atıyordu. Volta atarken de yeni yeni çıkmaya başlamış olan çene kıllarını -çünkü ona sakal bile denmez- hocamızın gözüne sokarcasına gösteriyor adeta annesi yaşındaki kadını kışkırtıyordu. Haklı olarak bu duruma daha fazla katlanamayan hocamız özgürese 'o sakallar ne, hemen çıkıp kesiyorsun' dedi, hızını alamadı ve benimde içinde bulunduğum 3 kişilik grubu hemen dışarı yolladı. Artık hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı. Anlaşma bozulmuştu ve bunun sorumlusu Özgüresti. Arkadaşlarla birlikte özgüre çok kızmıştık. Sınıf buz kesmişti, inanılmaz gergin bir hava esiyordu. Kafamı özgüre doğru çevirdim, yüzünde ufacık ama ufacık bir utanma ifadesi, bir özür belirtisi arıyordum. Birde ne göreyim, beyefendi öyle bir yürüyor ki zannedersiniz alçak dağları o yaratmış. Yüzünde bir gurur, bir zafer, bir başarı. Sebebini söyleyeyim sevgili okurlar. Özgüres ilk defa sakaldan dolayı hatta yüzde 99.9 ilk defa dersten atılıyordu. büyüteçle bile zor görünen kıllarının hocası tarafından farkedilmesi onun erkeklik gururunu öyle okşamıştı ki, boyu falan uzamıştı.

Hepinizi çok seviyorum. son kızılderili.