Hiç çalmayacak sanmıştım.Annem, olsun, sestir en nihayetinde.Ne yaptın,ne ettinden öteye gidemedik.Nereye gidecektik ki?Ne yapıcan dedi,makarna dedim.Özledik dedi,bende dedim.Paran dedi, var dedim.Kapadık.Bir konuşmayı daha böyle harcadık.Üç gün sonra belki çalar bir daha.Televizyonu açtım,üçlü koltuğa uzandım.Dışardan canımlı, cicimli samimiyetsiz bir konuşma.Sinirlendim, uyudum.Ter içinde uyandım.Duşa mı girsem diye düşündüm bir an.Yine terleyeceğim nasıl olsa.Yine terleyeceğim mantığıyla yaz boyunca duş almayabilirdim.Suyu kaynattım,biraz yağ ekledim.Koyverdim makarnayı.Canına yandığımın makarnası.Tabak,kaşık,mayonez.Haberlerde oruçluyken denize girilir mi tartışması.Değiştirdim.Bizim hoca geç mi okuyor?
''Yalnızlık'' tek kelime,söylenişi ne kadar kolay.Halbuki yaşanması o kadar zordur ki.
Goethe
ibretlik bir yazı olmuş kardeşim. fotoda jabası
YanıtlaSil