28 Kasım 2010 Pazar

western

sabah uyandığımda kendimi yine çok batılı buldum. efendi gibi duşuma girip, brunchıma gittim. anlattığım hikayelerle ortamı kırıp geçiyor, adeta ortamın yıldızı oluyordum. parasını verdik neden duralım ki mantığıyla peynire vurdum, reçele vurdum, bala vurdum, hatta mala vurdum.

ortamlarda apo geyiği hala prim yapıyor, yeni jenerasyon yemez, ama gerisini kandırabilirsiniz. yaau bizim bi hoca vardı yeşil kalemle bismillahirrahmanirrahim yazınca 100 verirdi yani inanır mısın yaaau. bilmiyorum belki gerçekten efsane olabilir apo. ama hepimizin bir kopya hikayesi var ve arkadaşlar kabul edelim ki hiçbiri de bir diğerinden daha üstün değil. ama ben durmadım. ben yine anlattım. bi kere işte yine kopya çekiyorum... e ben şimdi bunu anlatmıyım da ne anlatıyım. aklımda bi kız var, gece rüyama girmiş, italyanca mı biliyosun sen diyor, onu mu anlatıyım? akşamki maça bi haftadır kafamda kurmaya çalıştığım kadroyu mu anlatıyım? tarkanın şarkılarını modifiye edip yazdığım leş tezahüratları mı söyliyim? yoksa poincare recurrence theorem'den mi bahsediyim? sosyalleşmek bu galiba. münir sana çok özeniyorum, bazen.

motorsikletime babam tarafından el konduğundan beri okula değişik yöntemlerle gitmek zorunda kalıyorum. pazar ve çarşamba yürüyerek, pazartesi, salı ve çarşamba ise taksiyle gittim. sabah otobüslere binememem ne kadar elitleştiğimin bir göstergesi olabilir mi? gerçekten binemiyorum, şaka değil. bankada param falan var benim, zenginim lan ben. yeni tanıştığım bir insana karşı en büyük düşmanım mizah anlayışım. insanlara ciddiye alacakları şeyler söyleyip, almamalarını bekliyorum. ama scary larry. öptüm.

yılbaşı için çılgın bi fikir geldi bugün dayımdan. maceraperestim olm ben. ayrıntılar daha sonra. hoşçakal. wikileaks gelecekmiş, ben gideyim.

2 yorum:

  1. çarşamba hem taksiyle hem yürüyerek okula gitmen imkansızın olmadığını gösterdi

    YanıtlaSil
  2. bilerek yaptım lan ehe:)

    YanıtlaSil