Finish him!

Geçen gün bağlarbaşında terasta otururken duygulandım. Nedenini anlatmak istiyorum ama kıçınızla gülmenizden korkuyorum. Camdan dışarı baktım, hava inanılmaz derecede berraktı. Gökyüzünün maviliği daha iyi bir tonda olamazdı. Düşündüm; şu an ufak bir fransız kız çocuğu babaannesiyle vakit geçiriyor. Ve duygulandım. Bu kadar. Altımda şort vardı, soda içiyordum, yer yatağında yatıyordum ve duyguluydum.

Dördüncü yada beşinci sınıfta olmalıydım, evden kaçmıştım. Babam evde değildi, çok sinirliydim. Kendimi yollara vurdum. Evin balkonundan gözüken bir yer olan çardağa oturdum. Bu kadar uzağa kaçabilmiştim. Biraz oturdum, hayatı sorguladım. Yoldan bir adam geçiyordu, tahminimce sarhoştu. Bana baktı, bende ona baktım. Gözlerimi kaçırmadım. Sonuçta sokaklara alışmalıydım, burası benim yeni evimdi. 'Ne bakıyon' dedi. Kitlendim. Bir daha sordu 'Ne bakyon birinemi benzettin?' 'Evet' dedim. Gitti. Hemen eve çıktım.

Orta okulun mezuniyet günüydü. O zamanlar kız konusunda götüm biraz kalkıktı. Liseye geçince de aynı havayla devam ederim diyordum ama umduğum gibi olmadı. Beklediğimden daha fazla çirkinleştim. Neyse, gelgelelim sevdiğim kız başka bir erkekle geceye katılıyordu. Sevgilisi değildi biliyorum çünkü başka bir sevgilisi vardı. Ben yalnızdım. Birini bulmalıydım. Damla geldi, bana eşlik edermisin dedi. Hayır dedim. Çok uzun zamandır benden hoşlandığını biliyordum. Umurumda bile değildi. Az vaktim vardı. Hemen gözüme bir kız kestirdim, yanına gittim. Tamam dedi. Geceye birlikte katıldık. O zamanlar en yakın arkadaşım Mete şaşkınlıkla yanıma geldi. 'Oha' dedi, 'bence şu an buradaki en güzel kız'. Çok havalıydım. Damla eğer olurda bu yazıyı okursan senden çok özür dilerim. O kadar umursamaz ve salaktım ki kendimden nefret ediyorum. Dilimi eşek arısı sokaydıda sana hayır demeyeydim.

Duştaydım, şarkı söylüyordum; 'Bir gece ansızın gelebilirim'. Şarkı kesinlikle olduğu gibi değil, benim yorumladığım gibi olmalıydı. Keşke o gece şarkıyı tekrar dinlemeseydik. Hep benim söylediğim gibi kalsaydı.